دختر. مهربونم

رونیکا مامان تو عزیز منی

توقلب مامانی

اما جدیدا دخترم خیلی سرت تو‌گوشی هست

تو خیلی معصومی

خیلی پاکی

به داشتنت و بودنت افتخار میکنم

بلند بالای بد اخلاق من

صبح ها مه میخای بری مدرسه. فوق العاده شلخته 

بد اخلاق 

عصبی. هستی 

بیشتر موقع ها با هم بحث میکنیم

اما به محلی که میخای بری تو کوه چندین بار. دست تکون میدی. نگاهم میکنی. بعد با ی سرک درو میبندی و میری

با بابا رابطات خیلی خوب شده خدارو شمر. چغولی منو به بابات میکنی قربونت برم من

کیاشا هم پسر خوبی ولی عصبیه و دائم منو میزنه

میخام برم پیش. رنوانشناس

دهترم. از. بزرگی بازوهات خجالت میکشی

و لباسهای. کوچولیهای کیاشا میپوشی. زیر لباسات

بخاطر سیبیل و جوش صورتت همش ماسک میزنی با جاری‌های بلند. مسکین برای من که همیشه و همجوره زیبایی اما. به قول معلمت شلخته ای. 

رونیکا نمیدونم وبت مردم یا نه. اما. دخترم تو در ماه مرداد سال ۱۵۰۱ یک  بعد از ظهر گرم. پرید شدی. اینو نوشتم که شاید. بعدها. دوست داشته باشی بدونی🤪🤪🥸